Πρόσθετα βήματα ενός μανικιούρ ή πεντικιούρ και δερματολογικά ζητήματα
Βερνίκι νυχιών
Συνήθως, στα ινστιτούτα περιποίησης νυχιών εφαρμόζεται μια σειρά στρώσεων βερνικιού νυχιών, αφήνοντας αρκετό χρόνο μεταξύ κάθε στρώσης για να στεγνώσουν. Αρχικά, εφαρμόζονται μία ή δύο στρώσεις βάσης, η οποία βοηθά στην προστασία των νυχιών από το βερνίκι. Στη συνέχεια εφαρμόζονται δύο στρώσεις του χρωματιστού βερνικιού νυχιών και μία ή δύο ανώτερες στρώσεις. Οι ανώτερη(ες) στρώση(ες) βελτιώνουν τα χαρακτηριστικά του χρωματιστού βερνικιού νυχιών ως προς την αντίσταση στο ξεφλούδισμα.
Τα βερνίκια νυχιών αποτελούνται από συστατικά που κατατάσσονται σε τέσσερις έως έξι κατηγορίες: ρητίνες, διαλύτες, πλαστικοποιητές, χρωστικές, θιξοτροπικούς παράγοντες και σταθεροποιητές χρώματος. Σε γενικές γραμμές, χρησιμοποιούνται δύο τύποι ρητινών σε διάφορες συγκεντρώσεις, ανάλογα με το επιθυμητό αποτέλεσμα του βερνικιού.
Στα συστατικά των βερνικιών βάσης συνήθως περιέχονται υψηλότερες συγκεντρώσεις μαλακών, εύκαμπτων ρητινών με στόχο τη βελτίωση της προσκόλλησης, ενώ στα συστατικά των βερνικιών ανώτερης στρώσης περιέχονται υψηλότερα ποσοστά σκληρών, γυαλιστερών ρητινών, ώστε να δώσουν την τελική επιθυμητή εμφάνιση στο νύχι.
Οι διαλύτες εξυπηρετούν στη διάλυση των ρητινών, την αναστολή των χρωστικών και εξατμίζονται με συγκεκριμένη ταχύτητα έτσι ώστε το βερνίκι να διανέμεται ως μια λεία μεμβράνη επάνω στην πλάκα του νυχιού. Στους πιο συχνά χρησιμοποιούμενους διαλύτες περιλαμβάνονται τα οξικό αιθύλιο, οξικό ν–βουτύλιο και ισοπροπυλική αλκοόλη. Για την επίτευξη της βέλτιστης ταχύτητας στεγνώματος, πολλές φορές αναμιγνύονται πολλοί διαλύτες στο ίδιο βερνίκι νυχιών.
Επίσης, στα βερνίκια προστίθενται πλαστικοποιητές για βελτίωση της ευκαμψίας των ρητινών και της αντοχής στο ξεφλούδισμα. Μεταξύ των συχνά χρησιμοποιούμενων πλαστικοποιητών περιλαμβάνονται τα εξής: καμφορά, φωσφορικό τριφαινύλιο, τριμεθυλο πεντανυλ διισοβουτυρική, κιτρικό ακετυλο τριβουτύλιο, ethyl tosylamide και βενζοϊκό αιθυλεξύλιο. Ο φθαλικός διβουτυλεστέρας αποτελούσε έναν συχνά χρησιμοποιούμενο πλαστικοποιητή στο παρελθόν, αλλά κατόπιν μιας απαγόρευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 παρά τις έγκυρες βιβλιογραφικές αναφορές ως προς τη χρήση της ασφάλειάς του στα βερνίκια νυχιών, η ουσία δεν χρησιμοποιείται πλέον ευρέως.
Οι χρωστικές χρησιμοποιούνται κυρίως στη μορφή τύπου λάκας, κάτι που σημαίνει ότι οι οργανικές τους μορφές έχουν καθιζάνει μαζί ή έχουν απορροφηθεί σε ανόργανες, αδιάλυτες μορφές, όπως τα οξείδια, τα πυριτικά και τα θειικά άλατα, καθώς και διάφορα μέταλλα. Η λάμψη συνήθως δημιουργείται μέσω της ενσωμάτωσης σκόνης αλουμινίου, νιφάδων μίκα με επικάλυψη από διοξείδιο του τιτανίου, γουανίνης από λέπια ψαριών ή/και οξυχλωριούχου βισμούθιου για ιριδισμό. Τα καινούρια, διαφημιζόμενα μαγνητικά βερνίκια νυχιών περιέχουν σκόνη σιδήρου. Πριν από την εξάτμιση του διαλύτη του εφαρμοζόμενου μαγνητικού βερνικιού νυχιών, ο μαγνήτης στο καπάκι του περιέκτη του βερνικιού μπορεί να κρατηθεί πάνω από το νύχι, κάνοντας τη σκόνη σιδήρου του βερνικιού να πάει προς το μαγνήτη μέσω της βαρύτητας και επιτρέποντας, έτσι, τη δημιουργία του επιθυμητού σχήματος. Όλα τα βερνίκια που περιέχουν μαγνητικά υλικά πρέπει να αφαιρούνται πριν τη διεξαγωγή μαγνητικής τομογραφίας.
Στα χρωματιστά βερνίκια νυχιών προστίθενται θιξοτροπικοί παράγοντες για έλεγχο της ροής και διασπορά του χρώματος και δεν είναι απαραίτητα σε βερνίκια χωρίς χρώμα. Οι περισσότεροι θιξοτροπικοί παράγοντες είναι παράγωγα αργίλου και συχνότερα χρησιμοποιούνται ο εκτορίτης stearalkonium hectorite και ο µπετονίτης stearalkonium bentonite. Κάποια χρωματιστά βερνίκια και βερνίκια ανώτερης στρώσης περιέχουν σταθεροποιητές χρώματος, όπως η βενζοφαινόνη-1 και η etocrylene, προσφέροντας προστασία από το ξεθώριασμα του χρώματος λόγω της υπεριώδους ακτινοβολίας αλλά όχι έναντι του προκαλούμενου από την υπεριώδη ακτινοβολία καρκίνου.
Τα βερνίκια νυχιών σχετίζονται με διάφορες ανεπιθύμητες ενέργειες. Η δευτερογενής αλλεργική δερματίτιδα εξ επαφής λόγω προϊόντων που εφαρμόζονται στα νύχια εμφανίζεται συνήθως με ερύθημα και ξεφλούδισμα των εγγύτερων πτυχώσεων των νυχιών, των άκρων των δακτύλων ή/και των βλεφάρων. Κάποιοι περιέκτες βερνικιών νυχιών ενδέχεται να περιέχουν μεταλλικά σφαιρία κατασκευασμένα από νικέλιο, τα οποία βοηθούν στη διασπορά του προϊόντος πριν την εφαρμογή και μπορεί να προκαλέσουν ευαισθησία στο νικέλιο.
Στα άτομα για τα οποία υπάρχει υπόνοια ευαισθητοποίησης σε κάποιο συγκεκριμένο βερνίκι νυχιών μπορεί να γίνει εξέταση μέσω της εφαρμογής του βερνικιού στο δέρμα σε ξηρή μορφή μόνο, καθώς οι πτητικοί διαλύτες μπορεί να προκαλέσουν ερεθιστικές αντιδράσεις, εάν δεν εξατμιστούν. Η εξέταση για την αλλεργία προς τη ρητίνη tosylamide/formaldehyde μόνο μπορεί να πραγματοποιηθεί σε βαζελίνη 10%.
Η κίτρινη χρώση της πλάκας του νυχιού συνήθως προκύπτει κατόπιν 7 ημερών περίπου συνεχούς εφαρμογής ενός έγχρωμου βερνικιού νυχιών χωρίς να προηγηθεί η εφαρμογή βάσης κάτω από το βερνίκι. Συχνά ενοχοποιούνται τα βερνίκια νυχιών σκούρου κόκκινου χρώματος με D&C κόκκινα αρ. 6, 7, 34, καθώς και FD&C κίτρινο που ανήκουν στη λάκα αρ. 5. Ευτυχώς η χρώση των νυχιών συνήθως εξασθενεί χωρίς θεραπεία μετά από περίπου 14 ημέρες κατόπιν της αφαίρεσης του βερνικιού. Ωστόσο, σε περίπτωση που το βερνίκι έχει παραμείνει για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, οι χρωστικές μπορεί να εισχωρήσουν βαθιά στην πλάκα του νυχιού και να διαφεύγουν συνεχώς. Επομένως, σε πολλές περιπτώσεις μακροχρόνιας χρήσης βερνικιού νυχιών, η χρώση των νυχιών μπορεί να φύγει μόνο αφού έχει μεγαλώσει το αποχρωματισμένο νύχι.
Επιπλέον, η μακροχρόνια χρήση βερνικιού νυχιών συνήθως κάνει κάποια τμήματα της πλάκας του νυχιού λευκά και εύθραυστα, ένα εύρημα το οποίο έχει ονομαστεί κοκκίωση κερατίνης (keratin granulations) από τον Baran. Η κοκκίωση κερατίνης μπορεί εύκολα να εκληφθεί ως λευκή επιφανειακή ονυχομυκητίαση, μια κατάσταση η οποία συνήθως μπορεί να αποκλειστεί μέσω της εκτέλεσης ενός παρασκευάσματος ΚΟΗ. Ωστόσο, η κοκκίωση κερατίνης μπορεί να προκαλέσει προδιάθεση στη ραχιαία πλάκα του νυχιού για επακόλουθη εισβολή μυκήτων και τα ευαίσθητα άτομα θα πρέπει να λαμβάνουν τις απαραίτητες προφυλάξεις
Πηγή. Dr. Τζερμιάς Χριστόφορος